Vandaag kwam Heleen op mijn spreekuur. Ze was wat zenuwachtig. Ze drentelde maar heen en weer en zei: “Ik val maar meteen met de deur in huis, het ging deze week helemaal niet goed!” Er volgde een heel verhaal dat ze vertelde zonder ook maar een keer adem te halen.
Ga
eens even zitten lieve Heleen, haal even adem en vertel nou eens rustig wat er
gebeurd is.
Zo, dat is eruit
“Ik heb een wijntje gedronken”, begon ze weer. “Ik
had hem nodig, ik móest hem hebben, NU, en ik werd er zelfs wat boos om dat het
zo lang duurde voor ik hem kreeg.” “En
de rest van de week dan?” vroeg ik. “Ja”, zei ze, “dat ging gewoon goed!”
Waarom
“Dat
wijntje Heleen, ik merk dat je er wat gespannen over bent. Dat wijntje dat je
zo nodig had, waarom had je dat dan nodig?” vroeg ik haar. “Nou, omdat ik hem verdiend had natuurlijk”, hoor ik haar zeggen. “Ik had namelijk mijn stinkende best gedaan
om iets zo goed mogelijk te doen. Voor iemand die mijn hulp nodig had in een
moeilijke periode.” (Heleen is uitvaartverzorgster.)
“Wauw,
wat mooi dat je het zo goed wilt doen! Dat is een mooie kwaliteit toch?! Maar
dat wijntje, dat je zo nodig had... wat was dat nou? Wat dronk je dan echt?
Welk gevoel dronk je?”
“Ik was opgelucht dat ik het goed gedaan had” zei ze. “Dat
snap ik helemaal Heleen, en als we eens een stapje verder gaan…. welk gevoel
zit er dan eigenlijk onder die opluchting?”
Als
we nog een stukje afdalen komen we uit bij de angst om niet goed genoeg te
zijn. Heleen is stil en beseft dat ze het verlangen om goed genoeg te
zijn, vult met een glas wijn. De wijn is haar bevestiging dat ze er mag
zijn.
Ik heb een keuze
Nu
ze dat beseft, komt ook het inzicht en het gevoel dat daar geen wijn voor nodig
is… dat het verlangen ook gevuld kan worden met iets dat veel mooier is en voor
altijd vult, namelijk: houden van jezelf en geloven in jezelf. Plotseling staan
de tranen in haar ogen. En er volgt een grote zucht. Heleen: “Nu ik dit besef heb ik ineens een keuze.
De keuze om wel of geen wijntje te drinken. Ik heb het niet meer nódig, ik kan
besluiten te kiezen voor een glas wijn omdat het bijvoorbeeld een fijn moment
is dat ik deel. De spanning is eraf.”
We
nemen nog even de tijd om ‘bij te komen’ en een stuk lichter en volkomen rustig
zeggen we elkaar uiteindelijk gedag. “Tot volgende week”, zwaai ik haar uit.
Nieuwe ronde, nieuwe inzichten en nieuwe keuzes.
Leermoment
Zo verkeerd
was het eigenlijk helemaal niet gegaan. Het was vooral een leermoment. Heleen
heeft zichzelf weer iets beter leren kennen. En ik durf te wedden dat ons
weegmoment volgende week een lichter moment zal zijn.
Daar gaat het dus over
In
mijn praktijk gaat het meestal niet om de kilo’s. Het gaat over het leven, over
de ongemakken, over de mooie momenten en alles wat daartussen zit. Over voeding
en over bewust worden.