Eetstoornissen bestaan in veel soorten en maten. Er wordt heel veel of juist extreem weinig gegeten, compensatiedrang speelt vaak een rol en meestal gaan ze samen met een psychische aandoening. Maar de drang om niet-eetbare dingen te eten bestaat ook. Niet-eetbare dingen? Ja, denk aan steentjes, munten, klei en plastic.
Je zou het bijna niet geloven, maar pica is zeker in het rijtje van eetstoornissen opgenomen. Eerst een kort lesje Latijn. De naam van de eetstoornis pica komt van de ekster, die in het Latijn een pica pica wordt genoemd. Maar wat heeft een ekster met dit eetpatroon te maken? Eksters staan erom bekend dat ze alles eten wat los en vast zit, ook oneetbare dingen. Nu weet je misschien dat het normaal gedrag is dat heel kleine kindjes ook de vreemdste dingen in hun mond stoppen. Dat is niet erg, dat hoort bij het ontwikkelen van de kennis wat je wel en niet kunt eten. Maar houdt dit gedrag nog jaren erna aan of overkomt de drang oneetbare dingen te eten uit het niets in je volwassen jaren, kan het zijn dat je last van de relatief zeldzame eetstoornis pica hebt.
Bij pica draait het niet om gewichtsverlies, wat in het grootste geval van de eetstoornissen wel het geval is. Misschien is een voedingsstoornis daarom een betere benaming, wat inhoudt dat je een tekort of overschot aan de goede voedingsstoffen hebt. Laat wel duidelijk zijn dat de drang naar niet-eetbaar voedsel naast het eten van ‘normaal’ voedsel plaatsvindt. Op slechts matrasvullingen kun je niet leven. Maar naast je reguliere voeding, kan het eten van producten die niet bedoeld zijn als voedsel leiden tot lichamelijke problemen.
Ga maar na, het eten van haar, muntjes of wol kan leiden tot verstoppingen en maagproblemen. Rauw en onbewerkt eten leidt hoogstwaarschijnlijk tot infecties en scherpe voorwerpen kunnen zorgen voor inwendige verwondingen. Ook chemische stoffen, zoals verf of lijm kunnen leiden tot onder andere vergiftiging. Maar wat wordt er het meest gegeten door mensen die verslaafd lijken aan de niet-eetbare dingen?
Volgens onderzoek voor het Tijdschrift voor Psychiatrie verschilt dat per leeftijdscategorie. Op heel jonge leeftijd grijpen kinderen naar verf, haar of stof. Iets oudere kinderen eten zand, insecten, bladeren of steentjes. Maar bij volwassenen kan het doorslaan in extremere oneetbare dingen. Houtsnippers, aarde, gloeilampen en zeep zijn ook een (smakelijke) favoriet.