“Eigenlijk merk je het verschil pas echt ná het afslanken. Voor mijn werk op het consultatiebureau ga ik voor oogmetingen op mijn hurken om op gelijke hoogte te komen. Dat was nogal een klus; vooral het weer opstaan daarna. Natuurlijk was ik te zwaar en had ik daar last van, maar niet genoeg om het te veranderen. Zolang het gaat, gaat het toch?”
“Kennelijk moet je eerst flink op je gezicht gaan, voordat de knop om gaat. Dat moment was voor mij de mamafiets die ik had gekocht met een zitje voorop voor mijn kleinkind. Dan koop je een fiets met een extra breed stuur en extra ruimte voor je buik. Dat is voor mekaar, dacht ik. Totdat ik er op stapte en mijn buik nog steeds klem zat. Toen werd ik kwaad! Zo van: Dit gaat mij niet gebeuren.”
Eten met het gezin
“Ik dacht bij Het 1 op 1 Dieet aan zo’n Spartaans dieet. Daar zag ik erg tegenop. Daarbij wilde ik blijven koken voor mijn man en mijn nog thuiswonende dochter. Eten is toch ook gezelligheid en dat wilde ik niet kwijt. Wat een verrassing dat dat ook helemaal niet hoeft! Na uitleg van mijn consulent, ben ik begonnen in Stap 3. Vanaf het begin hebben we ons aangepast aan het eetschema van het stappenplan en dat werkte voor iedereen prima. Variatie genoeg. We zijn gewoon hetzelfde gaan eten, met als belangrijkste verschil dat er voor mij een weegschaaltje op het aanrecht staat. Ik pas mijn porties nog steeds af met de keukenweegschaal. Als ik dat op het oog ga doen op mijn bord, weet ik precies hoe het gaat: Gaat er iedere dag net een schepje extra bij. Zit het straks gewoon weer op je heupen.”
Nieuwe gewoonten
“Ik heb alle nieuwe eetgewoonten eigenlijk vanzelf meegenomen, na het afslanken. Steeds weer wat meer suiker er uit. Totdat je de suiker eigenlijk niet meer mist. Dat is gek, denk je dan, maar het ging eigenlijk heel makkelijk. Ik mis het ook niet meer. Net zoals aardappels, die mis ik ook niet. Ik heb leren eten wat bij mij past én ook nog eens gezond is. Als we uit gaan eten neem ik tegenwoordig twee voorgerechten, waarvan 1 als hoofdmaaltijd. Ik hoef die grote porties helemaal niet meer, terwijl ik toch gewoon mee uit eten kan. In een pannenkoekenhuis (daar kom je nog wel eens met vier kleinkinderen) neem ik nu een salade. Wat is daar nou zo gek aan? Nou precies, helemaal niks. Ik neem zelfs een maaltijdreep mee naar een verjaardag. Heb ik ook wat lekkers bij me, haha.”
Stap voor stap
“Belangrijk is dat ik er de tijd voor heb genomen en alle stappen tot en met de laatste heb gedaan. Daardoor slijten je nieuwe gewoonten veel beter in. Ik ben blij dat ik het stapje voor stapje heb gedaan. Daardoor ben ik mij steeds bewuster geworden van het proces in plaats van wham bam klaar. Want zo werkt het niet. Een dieet moet een gewoonte worden en dat gaat niet van de ene dag op de andere. Doordat ik niet terug kon vallen in oude gewoonten heb ik voor mijn gevoel veel meer geleerd dan met vlug, snel klaar. Als je gaat jojo-en heb je het dieet te kort gedaan! Dat meen ik serieus. Snel afslanken helpt je niks als je jezelf geen tijd gunt om dingen anders te doen en daar aan te wennen. De stappen zorgen ervoor dat je went aan wat je doet. Ik ben ervan overtuigd dat ik het juist daardoor veel makkelijker heb kunnen volhouden.”
Weegschaal
“Ook dankzij mijn consulent en haar weegschaal. Mijn eigen weegschaal had ik allang het raam uit gegooid. Als je ziet dat je in een week niks bent afgevallen, wil je toch gelijk stoppen? Nee, mijn consulent kon met haar weegschaal laten zien dat ik desondanks toch vet had verbrandt. Die weegschaal kan ik wel de hemel in prijzen. Die ziet nou echt wat jij niet ziet. Een enorme stimulans, als je zo professioneel wordt begeleid.”
Stijldansen
“Ik doe al 20 jaar aan stijldansen, samen met mijn man. Dan moest ik nog wel eens zeggen: Nou doe ik even een smokkelstap hoor. Dat is een tussenstap als het draaien op één voet toch een beetje lastig wordt. Dat hoeft nu niet meer. Ik maak met hetzelfde gemak nu een pirouette. Het mag dan hobbydansen zijn wat we doen, dat gaat met zoveel kilo's minder toch net iets makkelijker. Net zoals het fietsen. Ik heb vier kleinkinderen, een van vier, een van anderhalf en sinds kort een tweeling van 1 maand. Geweldig, ik kan dus nog heel lang en met heel veel plezier fietsen!”
Gerda van Rijn