Mijn leven lang heb ik geprobeerd om af te vallen. Soms met weinig, soms met veel resultaat. Ooit viel ik af, waarna ik het dubbele weer aankwam. Ik was het lijnen helemaal beu, net als het gejojo! Tijdens de jaarwisseling naar het jaar 2000 zwoor ik het lijnen af. Ik was er klaar mee. Gelukkig vond mijn echtgenoot mijn gewicht niet zo belangrijk. Hij was tevreden over mijn uiterlijk. Natuurlijk heb ik na 2000 overwogen om weer te gaan lijnen. Op TV zag ik mensen afvallen, net als collega’s op mijn werk (ik werk als verpleegkundige). Maar ik zag geen reden. Ik kon mijn werk goed doen. Bewegen deed ik de hele dag door. Toch werd ik steeds zwaarder.
In juni 2011, na een vakantie op Kreta, begonnen de problemen. Ik kon niet meer normaal door mijn knieën om iets van de grond te pakken. Ik moest wijdbeens bukken omdat mijn buik in de weg zat. Ik kon mijn schoenen haast niet meer strikken en kreeg bijna geen lucht meer. Kleding ging strakker zitten en ik had al bijna de grootste maat. Langzaam maar zeker kwam het moment om de knoop door te hakken. Mijn vriendin was aan het afslanken met Cambridge (tegenwoordig Het 1 op 1 Dieet). Ik dacht: “dat wil en kan ik ook!”
Op internet zocht ik een consulent in de buurt en zo kwam ik bij Ans terecht. Op 13 juli 2011 begon ik, samen met mijn zoon, aan het Cambridge dieet. Mijn zoon, van bijna 2 meter, was toentertijd 21 jaar en te zwaar. Hij had moeite met zijn uiterlijk. Dus gingen we samen het traject in. In het begin viel het niet mee. Maar we hadden al snel een super resultaat. Dat werkt nog eens motiverend! Dus vol goede moed gingen we verder. Dat ging al snel wat beter. Ik raakte gewend aan de producten, maar het hongergevoel kwam toch nog regelmatig om de hoek kijken. Mijn maag schreeuwde dan echt om eten. Tja, en wat doe je dan? “Afleiding zoeken”, werd me verteld. Voor mijn zoon werd dat zijn Playstation. Voor mij werd dat computeren, puzzelen en 3D-kaarten maken. Alles om maar niet aan eten te denken. Meestal hielp die afleiding best goed, maar soms ook niet. Dus ging ik wel eens vroeg naar bed om niet in de verleiding te komen. Avonddiensten waren zwaar, vroege diensten een stuk makkelijker. In de nachtdienst moest ik mijn hele programma omgooien: overdag slapen en ‘s nachts werken en eten. Vooral het vele ‘nachtdrinken’ was geen succes. Ik kwam dan overdag niet aan mijn slaap toe omdat ik regelmatig naar het toilet moest.
Uiteindelijk hebben we het toch gered. We hebben beiden ons streefgewicht behaald. We zijn er nog niet, want nu komt het volgende karwei: op gewicht blijven. Ik ben vast besloten om hier mijn best voor te doen. Ik heb er zoveel voor moeten laten om mijn streefgewicht te behalen. Ik weet dan ook zeker dat het me gaat lukken om op gewicht te blijven. We bouwen allebei aan een normaal en gezond eetpatroon. We eten met regelmaat kleine beetjes gezonde voeding. En doen meer aan lichaamsbeweging. Het gaat ons zeker lukken. We gaan er voor. Dit jaar slank op vakantie!
Karin